Тағы да түн, өзіммен - өзім түсініксіздеу күйді кешіп тұрм қайтадан эй, өзіммен - өзім қайтадан эй өзіммен - өзім. Қиял біздің утопия, параққа жол құям, талғанша қол, сиям біткенше, ол зиян, білемін жоқ сыйақы, және де бас ауыртуға болмайд, бірақ ол қиянат істеді маған, о бастан опасыздыққа жасадым қадам, алда алдамақ болғанын білсем де, қалғам сезімдерге берік боп кезінде мен, ал сен дәл сол адамсың жалығып бәрінен тез үлгерген, білем керемет ертегі жасамақ болған өзім ғана, білем терең ед келбетің, шынайы көргенде көзім қанады, сен берген сезімдерге әлі ауыр маспын, ішем деп сен істеген уыңды ауыр түрде бауыр бастым, е адамдар уақыт емдейд дейд, жоқ! Сенен тек бастау алад бұл шабыттық лимит, жол екі араға бөлінед, ол мен қалаған бөлім ед, қол бер маған суықтық сеземін, қосылу тең өліммен.
